تأثیر سطوح و منابع مختلف سلنیوم و ویتامین e بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و کیفیت گوشت در بلدرچین ژاپنی

به منظور بررسی تأثیر سطوح و منابع مختلف سلنیوم و ویتامین e بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با استفاده از560 قطعه بلدرچین در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو سطح سلنیوم آلی (2/0 و 4/0 پی پی ام) و 3 سطح ویتامین e (18، 90 و 180 میلی گرم در کیلوگرم)روش فاکتوریل انجام شد. تیمار شاهد سطوح 2/0 پی پی ام سلنیوم معدنی و 18 میلی گرم ویتامین e دریافت کردند. برای هر تیمار آزمایشی 4 تکرار در نظر گرفته شد و در هر تکرار 20 قطعه بلدرچین قرار گرفت. بلدرچین ها به مدت 42 روز روی بستر پرورش یافتند. در پایان دوره آزمایش از هر واحد آزمایشی سه قطعه بلدرچین کشتار شدند و پس از تفکیک لاشه، نمونه های ران و سینه به منظور بررسی فراسنجه های کیفی گوشت به فریزر منتقل شدند. نتایج حاصله نشان داد عملکرد (افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی) و خصوصیات لاشه بلدرچین ها، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت(0.05p). همچنین وزن سینه، ران و لاشه قابل طبخ، اختلاف معنی داری بین دو جنس نداشت ولی درصد این صفات به طور معنی داری در جنس نر بیشتر بود(0.01>p). تیتر آنتی بادی اولیه علیه srbc در 35 روزگی تحت تاثیر سطوح و منابع سلنیوم و ویتامین e و رابطه متقابل ویتامین e با سلنیوم قرار نگرفت (0.05p). تیمارهای حاوی 2/0 و 4/0 پی پی ام سلنیوم آلی و 18 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین e کمترین تیتر آنتی بادی و تیمار حاوی 90 میلی گرم ویتامین e و 4/0 پی پی ام سلنیوم آلی، بالاترین تیتر آنتی بادی را داشتند. شاخص های رنگ گوشت (قرمزی، زردی و روشنایی) تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (0.05p). با افزایش مدت زمان نگهداری گوشت، از مقدار شاخص روشنایی کاسته شده و شاخص قرمزی گوشت افزایش یافت. ظرفیت نگهداری آب به طور معنی داری تحت تأثیر سطوح ویتامین e قرار گرفت. با افزایش مکمل ویتامین e جیره ظرفیت نگهداری آب به طور معنی داری افزایش یافت (0.05>p)ولی اختلاف بین سطح 90 و 180 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین e معنی دار نبود. تأثیر سطوح و منابع مختلف سلنیوم بر ظرفیت نگهداری آب معنی دار نبود(0.05p). مقدار مالون دی آلدهید گوشت ران تحت تأثیر رابطه متقابل سلنیوم با ویتامین e قرار گرفت. تیمارهای حاوی 2/0 و 4/0 پی پی ام سلنیوم آلی و 180 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین e، کمترین میزان مالون دی آلدهید را داشتند (0.05>p). با افزایش مدت زمان نگهداری گوشت، میزان مالون دی آلدهید تولید شده افزایش یافت. از نتایج این تحقیق چنین استنتاج می شود که افزایش سطوح سلنیوم بر پارامترهای اندازه گیری شده تأثیری نداشت و بین دو منبع سلنیوم اختلاف معنی داری مشاهده نشد ولی افزودن سطوح بالای ویتامین e به جیره ی بلدرچین، باعث افزایش ظرفیت نگهداری آب و کاهش تولید مالون دی آلدهید گوشت سینه شد. همچنین ترکیب سطوح بالای سلنیوم آلی و ویتامین e باعث بهبود پاسخ ایمنی همورال و کاهش اکسیداسیون گوشت ران شد.